‘Zap Suyu’nda boğuldu’ diye biliyorlardı PKK kampından çıktı

Hakkari’de “Zap Suyu’na düşerek öldü” denilen 9 yaşındaki çocuklarının terör örgütü PKK tarafından kaçırıldığını öğrenen Adıyaman ailesi, evlatlarına kavuşmak için 5 yıldır uğraş veriyor.

Hakkari’nin merkeze bağlı Kırıkdağ köyünde 9 Mart 2016’da kaybolan ve “Zap Suyu’nda boğuldu” denilen Hamza Adıyaman’ın ailesi, bir mühlet sonra çocuklarının terör örgütü PKK tarafından kaçırıldığını öğrendi.

Çocuklarını aramak için Irak’ın kuzeyine giden acılı anne ve baba, günlerce izini sürdükleri Hamza’yı alamadan dönmek zorunda kaldı.

Evlatlarına kavuşmak için gayret eden aile, oğullarını, Suriye’de terör örgütü PKK/YPG kampında teröristlerce silah eğitimi verilen çocukların imajları ortasında tespit etti.

Hamza’yı terör örgütünün elinden kurtarmak için her yolu deneyen aile, bu sefer, çocuklarının dağa kaçırılmasından HDP’yi sorumlu tutan Diyarbakır annelerinin 3 Eylül 2019’da başlattığı oturma hareketinde seslerini yükseltti.

Diyarbakır, Hakkari ve Van’da HDP vilayet binaları önündeki hareketlere katılan aile, çocuklarına seslenerek dönmesi için davette bulunuyor.

Baba Adnan Adıyaman, çocuklarının kaybolduğu günden bu güne yaşadıkları acıyı AA muhabirine anlattı.

İlkokul öğrencisi oğlu Hamza’nın okul çıkışında kaybolduğunu belirten Adıyaman, kendilerine oğullarının top oynarken Zap Suyu’na düşerek kaybolduğunun söylendiğini anlattı.

“Bir ay boyunca Zap Suyu’nda çocuğumuzu aradık. Bulamayınca da ümidimizi kesip ‘öldü’ diye taziye kurduk.” diyen Adıyaman, “5-6 ay sonra çocuğumun görüntüsünü gördük. Bir kampta eğitim veriliyordu. Hayatta olduğunu öğrenince tekrar aramaya gittik. Irak’a gittik, birçok yerde aradık fakat çocuğumu bana göstermediler.” tabirlerini kullandı.

– “Bu nasıl bir vicdansızlıktır”

Kaçırıldığı günden bu yana çocuğundan haber alamadığını belirten Adıyaman, şunları kaydetti:

“Kuzey Irak’ta çocuğumu Hakurk’taki PKK’lıların içinde gördüm. ‘Bu benim çocuğum’ diye bağırdım, onu oradan kaçırdılar. Ondan sonra da ne yaptıysak çocuğumuzu bulamadık. İki yıl sonra bize mektup geldi. Mektup Suriye’den gelmişti, Kamışlı’da bir konutta olduğu yazılmıştı. Biz de mektubu devlete götürdük. Çocuğumuzu istiyoruz. Daha 9 yaşındayken götürdüler. 5 yıldır nasıl yatıp kalkıyoruz, nasıl yaşıyoruz bilmiyoruz. Bu çocuğun eline silah verilir mi? Bu nasıl bir vicdansızlıktır. Bu çocuk Allah korusun, yarın öbür gün katil olursa bunun sorumlusu onu götürenlerdir. Çocuğumuza kavuşmak istiyoruz. Hepimiz perişanız. Bizi görüyorsa bir an önce gelsin, devlete sığınsın yahut hangi bölgedeyse oranın asayişine sığınsın. Bu insanlık dışı bir şeydir. Çocukları götürenler, neden yoksul fukaranın çocuklarını götürüyor, satıp örgütlere veriyor? Kendi çocukları da var, onları düşünsünler. Bizim çocuklarımızı niçin götürüyorlar?”

– “Ellerini, ayaklarını bağlayıp ağzına bant vurarak kaçırmışlar”

Anne Rukeyda Adıyaman da küçük bir çocuğa silah verilmesinin insanlık dışı olduğunu söyledi.

Gözü yaşlı anne, şunları lisana getirdi:

“Oğluma ayakkabısını giydirmeseydim kendisi giyemezdi, yemek vermeseydim kendisi yiyemezdi. Çantasını alıp okula götürüyorduk. Oğlumu götürüp silah eğitimi veriyorlar. 9 yaşındaki çocuk onlar için ne yapacak? Vicdanları olsaydı, onu götürmezlerdi. Çocuğumun onların içinde kalmasını, katil olmasını istemiyorum. Ellerini, ayaklarını bağlayıp ağzına bant vurarak kaçırmışlar. Ben de oğluma kavuşmak umuduyla annelerin aksiyonuna katıldım. Oğlum bizi duyuyorsa gelip polise, askere teslim olsun. Bize suya düştüğünü söylediler, oğlum PKK’nın içinde çıktı.”