‘Soykırım iftirasına karşı hukuk ve tarihî gerçeklik temelinde gayret önemli’

TBB’den yapılan yazılı açıklamada, hukukun tarafsızlık, ön yargısızlık, nesnellik ve tarihî gerçeklikten koparılıp siyasal çıkarların mızrağına dönüştürülmesinin en tipik örneklerinden birinin hiç kuşkusuz 24 Nisan 1915 olayları üzerinden Türkiye’ye yönelik suçlamalar olduğu belirtildi.

Yıllar geçtikçe politik emelli bu suçlamaların yerini gerçeğe hürmetin alması gerekirken tam karşıtının yaşandığı vurgulanan açıklamada, Birinci Dünya Savaşı’nın çıkış nedeninin Osmanlı Devleti’nin iştah kabartan güç zengini coğrafyası olduğu kaydedildi.

Açıklamada, emperyalistlerin “hasta adam” dedikleri Osmanlı’nın mirasının paylaşılması konusunda sulhen anlaşamayınca savaşın kaçınılmaz hale geldiğine işaret edilerek, Birleşik Krallık, Fransa ve Çarlık Rusyası’nın başını çektiği bağlaşık cepheye süreç içinde diğer ortakların da katıldığı hatırlatıldı.

Osmanlı Devleti’nin savaş dışında kalmasının olanaksız, savaşa katılmasının da kaçınılmaz olduğu vurgulanan açıklamada, şunlar kaydedildi:

“Doğu Cephesi’nde Çarlık Rusyası karşısında zorlanan Osmanlı’nın, cephe gerisinden, uyruğu/yurttaşı olan silahlı çeteler tarafından vurulması, durumu çok tehlikeli hale getirmiştir. Osmanlı’nın cephe gerisi ikmal yolları Ermeni Taşnak çeteleri tarafından kesilmekte, ordunun lojistik ve mühimmat gereksinimi bu nedenle karşılanamamaktadır. Yeniden Taşnak çeteleri tarafından bölgenin Müslüman ahalisine yönelik etnik paklık uygulanmakta, kitlesel göçe zorlanmaktadır. Devrin Osmanlı hükümeti, Rus ordusuyla iş birliği içinde gerçekleştirilen bu terör hareketlerinin engellenmesi için devalar aramış, idari önlemlerle önlemeye çalışmıştır. Taşnak çetelerinin bölgenin bütününe yayılan ve ayaklanma ölçüsüne varan silahlı aksiyonları, daha önemli tedbirleri zarurî kılmıştır. 24 Nisan 1915 tarihli İçişleri Bakanlığı genelgesi ile ‘İhtilalci Ermeni Komite Merkezleri’nin kapatılması gündeme gelmiştir.”

– “Osmanlı Devleti’nin başvurduğu tedbir, savaş şartlarında hukuksal desteği olan bir uygulamadır”

Açıklamada, 27 Mayıs 1915 tarihli çıkarılan “Sevk ve İskan Kanunu” ile ayaklanma bölgesindeki kimi ögelerin o periyot Osmanlı toprağı olan Irak ve Suriye’nin kuzeyine göç ettirildiği aktarılarak, şu tabirlere yer verildi:

“Savaş şartlarındaki bu uygulamada birtakım trajik olayların yaşandığı kuşkusuzdur. Ama Osmanlı Devleti’nin, cephe ve bölgedeki sivil ahalinin güvenliği için başvurduğu tedbir, savaş şartlarında hukuksal desteği olan bir uygulamadır. Osmanlı Devleti’nin kendi uyruğu bir kısım yurttaşlarını diğer bölgeye nakil etmesini soykırım olarak nitelemek ne tarihi gerçeklerle ne de hukukla bağdaşmaktadır.

Üstte kısaca anlatılan, savaş şartlarında kolluk ve güvenlik zafiyeti nedeniyle nakil sürecinde yaşanan birtakım aksilikleri soykırım olarak nitelemek ve daima güncelleyip Türkiye’nin önüne koymak, Türkiye’ye yönelik öbür hesapların maskesi ve makyajına, daha doğrusu şantajına dönüştürülmüş durumdadır.”

Savaş şartlarında yaşanan, asla etnik paklık ve soykırım maksadı taşımayan bir uygulamanın ortadan geçen 106 yıla karşın, üstelik dozajı daima artırılarak Türk milletine ve Türkiye’ye yönelik bir şantaja dönüştürülmesinin kabul edilemeyeceğinin altı çizilen açıklamada, şu kıymetlendirme yapıldı:

“Türkiye’ye yönelik örtülü hesapların, en haklı olduğu bahislerde bile ulusal çıkarlarını savunamaz hale getirerek sindirmenin, içe kapanmaya zorlayarak dünyadan izole etmenin manivelası olarak kullanılan soykırım iftirasına karşı hukuk ve tarihî gerçeklik temelinde gayretin değerli olduğuna inanıyoruz. Türkiye Barolar Birliği, hukuksallık ve gerçeklik ölçütlerine uymayan bu haksız ve arka niyetli iftiralara karşı hukuk yerinde uğraşını her şartta sürdürecektir.”