İlim Yayma Cemiyeti 70 yıldır hayırseverlerin takviyesiyle eğitime katkı sağlıyor

– İlim Yayma Cemiyeti Genel Lider Yardımcısı İsrafil Kışla, İlim Yayma Cemiyeti’nin 70. kuruluş yıl dönümü olduğunu belirterek, gençliğe hizmette, eğitimin her kademesinde değerli faaliyetler yürüttüklerini söyledi.

Hayırseverlerin takviyesiyle Sirkeci’deki Konya Lezzet Lokantası’nın üst katında 11 Ekim 1951’de faaliyete başlayan İlim Yayma Cemiyeti, bugün Türkiye’nin en esaslı kurumları ortasında yer alıyor. 70 yıl evvel 19 öğrenciyle yola çıkan cemiyet, yıllar içinde yüzbinlerce bugün ise 30 bin öğrencinin eğitimini desteklemenin gururunu yaşıyor.

Türkiye’de birinci imam hatip okulunun kurulmasına öncülük eden, barınma, iftar, kurban ve zekat faaliyetlerini başlatan İlim Yayma Cemiyeti, eğitim hayatına katkılarından ötürü Cumhurbaşkanlığı tarafından “Üstün Hizmet Plaketi”, Ulusal Eğitim Bakanlığı tarafından “Şükran Plaketi” ile takdir edildi.

İlim Yayma Cemiyeti Genel Lider Yardımcısı İsrafil Kışla, İlim Yayma Cemiyeti’nin kuruluşu, gelişimi ve çalışmaları hakkında, AA muhabirine değerlendirmede bulundu.

İlim Yayma Cemiyeti’nin, ülkenin en esaslı kurumlarından biri olduğunu ve 11 Ekim 1951 yılında kurulduğunu hatırlatan Kışla, “İmam hatip liselerini açmak üzere iktidarın bir tasarrufu kelam konusu. O devirde Celalettin Ökten hocamıza imam hatiplerin müfredatını hazırlama misyonu veriliyor. Bu imam hatiplere hamilik yapacak bir kuruma gereksinim var. O periyottaki esnaf ve eşrafın ileri gelenlerinden, paşalardan, avukatlardan, generallerden, iş dünyasından insanların bir ortada olduğu 68 sayın büyüğümüz, İlim Yayma Cemiyeti’ni kuruyor. Cemiyet, Mustafa Doğan Bey’in Sirkeci’deki Konya Lezzet Lokantası’nın üst katında faaliyete başlıyor. Birinci imam hatip lisesi de cemiyet kurulduktan bir hafta sonra Aksaray Etyemez Semti’nde ahşap bir binada 19 öğrenci ile hizmete açılıyor. İlim Yayma Cemiyeti’nin bu yıl 70. yılı. Eğitim hayatında gençliğe hizmette, eğitimin her kademesinde bu ülkenin hoş insanlarının yetişmesi noktasında faaliyetleri olan bir kurum.” dedi.

Kışla cemiyetin, barınma hizmetlerini Türkiye’de birinci yapan kurumlardan biri olduğunu, Anadolu’dan gelen fakir aile çocuklarının okuyabilmesi için İstanbul’da orta ve yüksek tahsil yurtları açarak bu alanda öncülük ettiğini belirtti. İsrafil Kışla, cemiyetin 1960’lı yıllarda burs hizmetini, iftar, kurban ve zekat faaliyetlerini de başlatan birinci kurumlardan biri olduğunu söyledi.

– “Hayır işlerinde hiçbir vakit para birinci öncelik değildir”

Yanlışsız işler yapıldığında hayırsever insanların her vakit dayanak vereceğini anlatan Kışla, “Milletimiz cömerttir. Hoş faaliyetleri her vakit desteklemiştir. Sağ elin verdiğini sol elin bilmemesi noktasında da hassasiyet göstermiştir. Asla bunu reklam aracı olarak yapmamıştır. Hayır işlerinde hiçbir vakit para birinci öncelik değildir. Siz Allah için yola çıkarsanız, yanlışsız işi yapıyorsanız, bir işi yapma karar ve azminiz varsa bu millet her türlü takviyesi veriyor. Para birinci öncelikli sermaye değildir.” dedi.

İş dünyasının yatırımını elindeki imkana nazaran yaptığını fakat hayır işlerinde kişinin ufku kadar iş yapabildiğini söz eden Kışla, şunları kaydetti:

“O paranın nereden geleceğini bilemezsiniz. Bir Kur’an-ı Kerim kursudur, imam hatip okuludur, bir yurttur, hiçbirinin parası hazır olarak başlamaz. Ya 50 torba çimento ya 10 ton demir ile başlar, sonra bakarsınız eser bitmiş. Türkiye’nin eli dünyanın birçok yerine ulaşıyor. Onun için bizim insanımız cömerttir. Vererek asla azalmaz, vererek artar. Birçok aileleri biliyoruz yıllarca zekat veren. Topbaş ailesi, Ülker ailesi, Kiğılı ailesi, bunlar üzere yüzlerce aileyi sayabiliriz. Vererek azaldığını görmüyoruz, verdikçe büyüdüklerini görüyoruz. Nihayet herkes ahireti için bir yatırım yapıyor, buna bu türlü bakmak lazım. Önüne gelen fırsatı bir nimet olarak görmek lazım.”

İş adamlarının, toplumsal sorumluluklarının gereği bu hayırları yaptığını lisana getiren Kışla, eğitimin bu yatırımların birinci öncelik alanı olduğunu anlattı.

İlim Yayma Cemiyeti’nin 180’e yakın yurdu bulunduğunu, binlerce imam hatip lisesi yapıldığını belirten Kışla, kelamlarına şöyle devam etti:

“Son vakitlerde devletimiz yapıyor. Bütün bunları iş adamları, hayır sahipleri yapmıştır. İş adamlarımız toplumsal sorumluluk çerçevesinde öğrencilere burs, barınma masrafı olarak dayanak vermektedirler. İş adamları zekatı farklı verirler, inşaatta kullanılacak sadaka faslını farklı verirler. Değerli olan hayrı başlatmaktır, bunun ne tıp sonuçları olacağını bilemezsiniz. İlim Yayma Cemiyeti 19 öğrenci ile başlamış diyoruz. Bugün İlim Yayma Cemiyeti’nin 180 civarında yurdu var, 30 bine yakın öğrencisi var, 70 yıl olmuş. 100 binlerce öğrenci bu okullarda okumuş, yurtlarında kalmış ve burslar almış. İlkokulundan doktora seviyesine kadar İlim Yayma Cemiyeti’nde her alanda hoş hizmetler var. Bizler üzere 5 binin üzerinde vakıf, 120 bin civarında dernek var. Bunlar büsbütün hayır sahiplerinin katkılarıyla yürüyen işler.

Fatih İmam Hatip’te 1950’li yıllarda iş adamları gece ‘çocuklar sanki üstlerini açtılar mı?’ diye nöbet tutuyor. İsmail Niyazi Kurtulmuş’un, Sabri Ülker’in, Yusuf Türel’in ve birçok büyüğümüzün İlim Yayma Cemiyeti’nde büyük katkıları oldu. Onlar adeta kendi cennetlerinin bir vesilesi üzere düşünüyordu bu işi. Bir yere gelmek için yapılan hizmetler değil bunlar. Bir makam, mevki elde etmek için değil büsbütün Cenabıhakk’ın isteğine matuf yapılan şeylerdir.”

– “Hiç kimseden, bize minnet duysun diye bir beklentimiz asla olmaz”

İş insanlarının, hayır işlerinde ön planda olduklarını lakin bunun reklamını yapmadıklarını vurgulayan Kışla, “Nerede darda olan varsa onun kaygısını çözmeye çalışıyorlar. Bizim de İlim Yayma Cemiyeti olarak mantığımız bu. İlim Yayma Cemiyeti’nin imkanlarından istifade etmiş olan hiç kimseden, bize minnet duysun diye bir beklentimiz asla olmaz. Biz görevimizi yapmışız. Biz, hoş bir insanın yetişmesine katkı sunmaya çalışıyoruz. Biz bu yardımı verdik diye başa kakamayız. Pek çok eser biliyorum, onu yaptıran hayırseverler hiçbirine ismini koymamıştır.” dedi.

Türkiye’nin en esaslı sivil toplum kuruluşu olarak en çok uygunluk yapan, hayır işleyen iş insanları listelerinin bulunmadığını söz eden Kışla, “Maalesef o denli bir listemiz yok. Bu türlü bir listenin de hayırseverler bilinmesini istemezler. Elbette kayıtlarımız var. Cemiyetimize takviye olan pek çok iş adamı ve hayırsever var. O haberi de ben de gördüm. Doğrusu az önce de bahsettim ya. Verince azalmaz tersine artar diye. Türkiye’nin en zengini listesinde Murat Ülker’i görünce bu kelamın ne kadar gerçek olduğunu bir kere daha düşündüm. Murat Bey’in hem Sebahattin Zaim Üniversitesi’ne hem de şahsen İlim Yayma Cemiyeti’ne yalnızca geçtiğimiz yıl bile kıymetli yardımlarına aracılık ettik.” formunda konuştu.

İsrafil Kışla, iş dünyasında varlıklı isimler ortasında “hayırsever” denilince aklına gelen şahıslara ait soru üzerine şunları söyledi:

“Ben 30 yıldan fazladır cemiyetteyim. Topbaş Ailesi, Kiğılı Ailesi, Ülker Ailesi aklıma birinci gelenler. Murat Ülker’in üyeliğini hatırlıyorum 1986’dır. 1990’lı yıllarda idare heyetimizde da bulundu. Murat Bey’in birçok hayrına köprü olduk. Hayrının ilgili yerlere ulaştırılmasında, yapıtın gerçekleştirilmesinde vesile olmaya çalıştık. Yalnızca İlim Yayma’ya değil pek çok eğitim faaliyetine takviyesini biliyorum. Mesela bildiğim kadarıyla geçtiğimiz yıl İstanbul Erkek Lisesi Yurdu’nu ve Darüşşafaka Yurdu’nu tamamladılar. Murat Bey’in reklamdan, gösterişten öte halisane hislerle yaptığı hizmetleri anlatmam mümkün değil. Natürel öbür iş insanları da gösteriş ve reklam yapmadan bize takviye veriyor ve çok da bilinmesini istek etmiyorlar. “

– “Hepimizin imkanlarımız ölçüsünde toplumsal sorumluluklarımız var”

Kışla, gönül zenginliğinin kıymetli olduğuna dikkati çekerek, şunları anlattı:

“En hoşu gönül zengini olmak. Her şeyin bir hesabı var. Ömrümüzün de hesabını vereceğiz, paramızın da hesabını vereceğiz, gençliğimizin de hesabını vereceğiz. Bu dünya bir imtihan dünyası. Bizler yalnızca kendimiz için yaratılmış olamayız. Toplumsal sorumluluklarımız var. Afrika’da bir bardak içecek suyu olmayan beşerden ‘bana ne’ diyemeyiz. Bütün dünya insanlığı, birebir bahtı paylaşıyoruz. İnsanların en güzeli insanlara hizmet edendir. Kim birinin kederini giderirse, Cenabıhak da onun problemini giderir. Hepimizin imkanlarımız ölçüsünde toplumsal sorumluluklarımız var. Kıymetli olan gönül zenginliği. Diğerlerinin keyifli olması ile keyifli olabiliyorsak, ona iş vererek, aş vererek, kasvetini gidererek memnun olabiliyorsak, temel zenginlik budur. Sıkıntılı olmak en büyük zenginliktir. Yoksullarla ilgilenebilmek, onları dinleyebilmek bir zenginliktir. Yoksa servet biriktirmek sorun değil. Ne kadar yersiniz, ne kadar gezersiniz, ne kadar harcayabilirsiniz? Sonuçta her şeyin bir hesabı var, sonuçta hepimiz bu yararlarımızın hesabını vereceğiz.”

İsrafil Kışla, iş dünyası ve iş beşerlerine şu teklif ve davette bulundu:

“Bizler vakıflar ve dernekler olarak doğruyu ve hoşu yapmak zorundayız. Hiç kimsenin hayrına, hiç kimsenin kasası, veznedarı, muhasebecisi değiliz. Kıymetli olan yanlışsız işleri bunlara ulaştırmak, sıkıntısı ulaştırmak. Siz şayet örgütlü bir yapıysanız, dernekseniz, kurum ve kuruluşsanız buradaki gereksinimi hissettireceksiniz. Orada nasibi olan yardım eder. Bazen aylarca, senelerce gidersiniz boş da dönebilirsiniz. O gün nasip yoktur tahminen lakin o denli bir vakitte gidersiniz ki hiç beklenmedik bir hayır ile karşılaşırsınız. İlla ‘şunu vereceksin’ diye değil, kıymetli olan bir kaygısı o iş adamına, hayır sahibine götürmek. O günkü imkanı neyse karşılar. Bunu yapabildiğimiz takdirde, hayrın da yerine gittiğini gördükleri takdirde Allah için çıkılan bu türlü bir seyahatte hiçbir vakit o işin yarım kalmayacağını ve kesinlikle sonuçlanacağını düşünüyorum. Bize düşen bu çaba içinde olmak. Bizim insanımızın gönlünün güçlü olduğunu düşünüyorum, çok kaygılı olduğunu düşünüyorum, o sıkıntısı hissettirmek lazım.”