24 yaşında bir kazada gözlerini kaybeden Uçar, ilk zamanlarda karanlık dünyaya alışamadığını ancak bunu kabullenmek zorunda kaldığını söyledi.
AskerliÄŸini yaptıktan sonra bir kazada gözlerini kaybettiÄŸini belirten Uçar, aydınlık dünyadan karanlık bir dünyaya uyum saÄŸlamam veya o gerçeÄŸi kabul etmem zaman alsa da hayatını gerçeÄŸini anladım. Åžu an engelli olmama raÄŸmen hiçbir ÅŸeyden ÅŸikâyetçi deÄŸilim.” Dedi.
Gözlerini kaybettikten sonra Ä°stanbul da eÄŸitim aldığını söyleyen Uçar,” orada bir engellinin yapması gereken her ÅŸeyi öÄŸrendim. Okuma yazma, yolda yürüme, yenmek yapma kısacası hayatta karşılaÅŸacağımız her ÅŸey öÄŸretildi. Oradan aldım eÄŸitimi ile yaÅŸamımı çok güzel devam ettiriyorum. Toplumuzda engellilerin hiçbir iÅŸ yapamayacağı fikri son derece yanlış. Ben ve benim gibiler, verilen her iÅŸi kolaylıkla yapabilir. Engellilere acınmamalı sadece ÅŸans verilmeldir. Bende 24 yaşında kadar saÄŸlıklı bir insandım. Ä°nsanın başına ne geleceÄŸi belli deÄŸil.” Dedi.
En çok 9 yaşındaki kızını görmek istediÄŸini söyleyen Uçar,” Görme özelliÄŸimi kaydedinceye kadar çevremi akrabalarımı ve çevremi tanıyordum. EÅŸimde akrabam olduÄŸu için onu da gördüm. Tek isteÄŸim dünyalar tatlısı kızımı bir kez dahi olsa görmeyi çok istiyorum” diye konuÅŸtu.